Jako blogerowi ciężko mi postawić się na miejscu Hajdarowicza i pomyśleć, co bym zrobił, gdyby jednego dnia moja redakcja opustoszała. Chyba mogę to porównać do nagłej utraty 90% czytelników. Chyba aż tak bardzo bym się tym nie przejął, bo mam całkiem solidne doświadczenie w budowaniu czegoś od nowa i weterani bloga pamiętają, że kilka razy w historii zmieniałem tematykę, co zwykle fatalnie wpływało na statystyki.
Przeciętny człowiek nie jest w stanie wyobrazić sobie, jak to jest w jednej chwili stracić wszystko. Przeciętny człowiek lubi kopać leżącego. Od kilku godzin trwa w sieci szaleństwo radości z powodu wywalenia na zbity pysk kierownictwa „Rzeczpospolitej” z Cezarym Gmyzem na czele. Czytam wpisy na ścianach, komentarze na portalach. No ludzie się cieszą z czyjejś porażki. Tak po prostu. Legiony nieudaczników, którzy w życiu niewiele osiągną i swoje frustracje przerzucają na innych. Jest na to fachowe określenie. Pamiętacie?