Czytam sobie właśnie wywiad z Dodą w najnowszej Vivie i na pytanie, czy razem ze swoim partnerem wyznali sobie miłość odpowiada:
Przyrzekłam sobie, że jak do 15 września nie wyzna mi miłości, to z nim zrywam. A kiedy w końcu powiedział „Kocham cię”, zapytałam „Który to jest dzisiaj?”. I widzę: 15 września, godzina 23:55. Czary?
Często na Facebookowym wallu widzę wrzutki z różnych serwisów z różnymi mądrościami. Najczęściej śmiesznymi, rzadziej mądrymi, zazwyczaj głupimi, ale da się wśród nich wyłapać kilka perełek.
Nie lubię problemowych kobiet. Nie lubię kobiet robiących problem z seksu. Wyznaję zasadę, że inteligentna kobieta już po 30 sekundach wie, czy ma na mężczyznę ochotę. Po minucie wie, czy pójdzie z nim do łóżka. Po pięciu minutach zastanawia się kiedy to nastąpi, a po godzinie odczuwa zniecierpliwienie, że ten idiota wciąż gada o życiu zamiast wziąć ją tak jak mężczyzna powinien brać kobietę – jak swoją własność.
I pokazać jej, jak należy własność traktować.
Wywiadów udzielać. Takiej Gali na przykład. Bo niby komu można się zwierzać z rodzinnych spraw jak nie dziennikarzom.
Gdy boks już nie wystarcza, można nałykać się tabletek, zrobić sobie sesję zdjęciową w szpitalu, liczyć na przyjaciół, którzy rozpowiedzą w brukowcach o małżeńskich brudach.
A potem samemu jeszcze pokazać jak się kocha rodzinę.
Bo Włodarczyk to jest gość. On się nie cacka. O żonie lubi opowiadać.
Z badań, których wyniki opublikował „Journal of Personality and Social Psychology”, wynika, że w związkach heteroseksualnych trzy czwarte mężczyzn wyznaje swej partnerce miłość średnio aż sześć tygodni wcześniej, nim zdecyduje się zrobić to kobieta. Deklaracje te padają jednak rzadziej, gdy zdobędą już oni kobietę.
(…) Mężczyźni dążą do zbliżenia, bo pragną seksu, natomiast kobiety decydują się na seks, bo oczekują, że jego konsekwencją będzie wzajemna bliskość.
Mężczyźni pierwsi wyznają miłość
Wszystko się zgadza, ale po co komu miłość?
Nawet najbardziej atrakcyjni ludzie tracą na atrakcyjności, gdy mówią, że w swoim życiu już kochali poprzednich partnerów.
To świadczy tylko o tym, że dla nich miłość nie jest najważniejszym i najbardziej intymnym z uczuć. A to z kolei świadczy tylko o tym, że są niedojrzali emocjonalnie.
Bo skoro już kilku kochali, to co zostawiają dla nas? Jakim wyższym i piękniejszym uczuciem mogą nas darzyć, abyśmy nie czuli się zrównani z tymi, którzy ich miłość przecież odrzucili?
Jednym z pytań, które lubimy sobie od czasu do czasu zadawać myśląc o naszych dawnych partnerach to: a co by było, gdybyśmy ze sobą nie zerwali?
Statystycznie rzecz biorąc każdy nasz obecny i przyszły partner będzie naszym byłym partnerem.
A widzicie, warto czytać Kominka, bo to co ja dziś piszę, reszta świata odkryje dopiero za parę lat, czego przykładem są badania opublikowane przez znany wam wszystkim doskonale z codziennej lektury i wieloletniej prenumeraty „”International Journal of Sexual Health”.
Gdyby ta mała zasuszona róża mogła mówić, z pewnością nazwałaby mnie tchórzem i złodziejem.
Och, jakże zatrważające wyniki badań wyszły Amerykanom.
Czytaj więcej →
Stary człowiek siedzący na murku w brudnym granatowym płaszczu dostał ataku kaszlu. Siedząca obok niego równie stara i niedołężna kobieta podała mu lekarstwo, po czym chusteczką wytarła usta. Coś jeszcze mu powiedziała, nie wiem co, nie dosłyszałem. Objęła go i przytuliła się, uśmiechając do zgarbionego, niedogolonego, wyraźnie osłabionego mężczyzny, który prawdopodobnie był jej mężem.
Oboje na oko mieli dwieście lat. Siedzieli na Krakowskim Przedmieściu przytuleni do siebie i w milczeniu delektowali się pierwszym wiosennym dniem tego roku. Siedząc kilkanaście metrów od nich myślałem, że wcale nie chcę spotkać kogoś z kim spędzę resztę życia.
„Kocha sie nie za coś, tylko za nic, wbrew wszystkiemu”. Słowa te kiedyś powiedział ks. Twardowski i są powtarzane przez dzisiejsze pokolenie zbuntowanych nastolatków i notorycznych samotników, tęsknym wzrokiem szukających prawdziwej miłości.
